تمام معجزات نقل شده در منتهی الامال صحیح است؟
باسلام دوست گرامی نمی‌شود به صراحت گفت که تمام معجرات نقل شده در کتابها همه صحیح هستند احتمال دارد برخی قابل پذیرش نباشد اما در خصوص معجزه درباره امامت امام سجاد به نقل یک روایت صحیح بسنده می‌کنیم محمد بن یحیى عن أحمد بن محمد عن ابن محبوب عن علی بن رئاب عن أبی عبیدة و زرارة جمیعا عن أبی جعفر ع قال: لما قتل الحسین ع أرسل محمد بن الحنفیة إلى علی بن الحسین ع فخلا به فقال له یا ابن أخی قد علمت أن رسول الله ص دفع الوصیة و الإمامة من بعده إلى أمیر المؤمنین ع ثم إلى الحسن ع ثم إلى الحسین ع و قد قتل أبوک رضی الله عنه و صلى على روحه و لم یوص و أنا عمک و صنو أبیک و ولادتی من علی ع فی سنی و قدیمی أحق بها منک فی حداثتک فلا تنازعنی فی الوصیة و الإمامة و لا تحاجنی فقال له علی بن الحسین ع یا عم اتق الله و لا تدع ما لیس لک بحق إنی أعظک أن تکون من الجاهلین إن أبی یا عم صلوات الله علیه أوصى إلی قبل أن یتوجه إلى العراق و عهد إلی فی ذلک قبل أن یستشهد بساعة و هذا سلاح رسول الله ص عندی فلا تتعرض لهذا فإنی أخاف علیک نقص العمر و تشتت الحال إن الله عز و جل جعل الوصیة و الإمامة فی عقب الحسین ع فإذا أردت أن تعلم ذلک فانطلق بنا إلى الحجر الأسود حتى نتحاکم إلیه و نسأله عن ذلک قال أبو جعفر ع و کان الکلام بینهما بمکة فانطلقا حتى أتیا الحجر الأسود فقال علی بن الحسین لمحمد بن الحنفیة ابدأ أنت فابتهل إلى الله عز و جل و سله أن ینطق لک الحجر ثم سل فابتهل محمد فی الدعاء و سأل الله ثم دعا الحجر فلم یجبه فقال علی بن الحسین ع یا عم لو کنت وصیا و إماما لأجابک قال له محمد فادع الله أنت یا ابن أخی و سله فدعا الله علی بن الحسین ع بما أراد ثم قال أسألک بالذی جعل فیک میثاق الأنبیاء و میثاق الأوصیاء و میثاق الناس أجمعین لما أخبرتنا من الوصی و الإمام بعد الحسین بن علی ع قال فتحرک الحجر حتى کاد أن یزول عن موضعه ثم أنطقه الله عز و جل بلسان عربی مبین فقال اللهم إن الوصیة و الإمامة بعد الحسین بن علی ع إلى علی بن الحسین بن علی بن أبی طالب و ابن فاطمة بنت رسول الله ص قال فانصرف محمد بن علی و هو یتولى علی بن الحسین ع
امام باقر علیه السلام فرمود: چون امام حسین علیه السلام کشته شد، محمد بن حنفیه، شخصى را نزد علىابن الحسین فرستاد که تقاضا کند با او در خلوت سخن گوید سپس (در خلوت) بآن حضرت چنین گفت:
پسر برادرم! میدانى که رسول خدا صلى الله علیه و آله وصیت و امامت را پس از خود بامیر المؤمنین علیه السلام و بعد از او بامام حسن علیه السلام و بعد از او بامام حسین علیه السلام واگذاشت. و پدر شما- رضى الله عنه و صلى على روحه- کشته شد و وصیت هم نکرد، و من عموى شما و با پدر شما از یک ریشهام و زاده على علیه السلام هستم. من با این سن و سبقتى که بر شما دارم از شما که جوانید بامامت سزاوارترم، پس با من در امر وصیت و امامت منازعه و مجادله مکن. على بن الحسین علیه السلام باو فرمود: اى عمو از خدا پروا کن و چیزى را که حق ندارى ادعا مکن. من ترا موعظه میکنم که مبادا از جاهلان باشى، اى عمو! همانا پدرم صلوات الله علیه پیش از آنکه رهسپار عراق شود بمن وصیت فرمود و ساعتى پیش از شهادتش نسبت بآن با من عهد کرد.
و این سلاح رسول خدا صلى الله علیه و آله است نزد من، متعرض این امر مشو که میترسم عمرت کوتاه و حالت پریشان شود.
همانا خداى عز و جل امر وصیت و امامت را در نسل حسین علیه السلام مقرر داشته است، اگر میخواهى این مطلب را بفهمى بیا نزد حجر الاسود رویم و محاکمه کنیم و این موضوع را از او بپرسیم، امام باقر علیه السلام فرماید، این گفتگو میان آنها در مکه بود، پس رهسپار شدند تا بحجر الاسود رسیدند، على بن الحسین بمحمد بن حنفیه فرمود: تو اول بدرگاه خداى عز و جل تضرع کن و از او بخواه که حجر را براى تو بسخن آورد و سپس بپرس. محمد با تضرع و زارى دعا کرد و از خدا خواست و سپس از حجر خواست
(که بامامت او سخن گوید) ولى حجر جوابش نگفت. على بن الحسین علیه السلام فرمود: اى عمو اگر تو وصى و امام میبودى جوابت میداد. محمد گفت: پسر برادر تو دعا کن و از خدا بخواه، على بن الحسین علیه السلام بآنچه خواست دعا کرد، سپس فرمود: از تو میخواهم بآن خدائى که میثاق پیغمبران و اوصیاء و همه مردم را در تو قرار داده است (همه باید نزد تو آیند و بپیمان خدا وفا کنند) که وصى و امام بعد از حسین علیه السلام را بما خبر ده. حجر جنبشى کرد که نزدیک بود از جاى خود کنده شود، سپس خداى عز و جل او را بسخن آورد و بزبان عربى فصیح گفت: بار خدایا همانا وصیت و امامت بعد از حسین بن على علیه السلام بعلى بن حسین بن على بن ابى طالب پسر فاطمه دختر رسول خدا صلى الله علیه و آله رسیده است.
پس محمد بن على (محمد حنفیه) برگشت و پیرو على بن الحسین علیه السلام گردید.
الکافی (ط - الإسلامیة) ؛ ج۱ ؛ ص۳۴۸ مجلسی در خصوص سند روایت گوید:
الحدیث الخامس: صحیح، و سنده الآتی حسن کالصحیح
مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول ؛ ج۴ ؛ ص۸۴
موفق باشید گروه پاسخ به شبهات
| 
