سلام علیکم
این سخنی هست که استاد در سایت شما فرموده اگر می شود متن عربی و ادرس کتاب را به ما بدهید ممنون می شوم
ظاهرا در جنگ صفین است که ابن عباس می گوید:
یا علی! می خواهم امشب حنائی درست کنم. ریش و سر مبارکتان سفید شده است و خضاب کنید.
حدود ۳۰ سال از شهادت حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) گذشته است.
امیرالمومنین (علیه السلام) فرمود:
ابن عباس! مگر نمی دانی که ما هنوز در مصیبت حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) عزاداریم؛عزادار که خضاب نمی کند.
با سلام دوست گرامی امیر مؤمنان علیه السلام در نهج البلاغه کلامی دارد که استاد گرامی حضرت آیت الله قزوینی طبق توضیح برخی از شارحان نهج البلاغه استفاده درستی کرده اند. متن روایت در نهج البلاغه این است: وقیل له علیه السلام (لو غیرت شیبک یا أمیر المؤمنین)؟ فقال علیه السلام: الخضاب زینة ونحن قوم فی مصیبة (یرید وفاة رسول الله صلى الله علیه وآله)
بامام علیه السّلام گفتند: یا امیر المؤمنین اگر موى سفید (ریش) خود را تغییر مى دادى (خضاب و رنگ مى نمودى) بهتر بود، حضرت (در باره خضاب) فرمود: خضاب زینت و آرایش است و (لیکن) ما گروهى هستیم عزادار و در اندوه (سیّد رضىّ «علیه الرّحمة» فرماید:) حضرت از فرمایش خود (ما در عزا و اندوه هستیم) وفات رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله و سلّم را اراده دارد
نهج البلاغة - خطب الإمام علی (ع) - ج ۴ ص ۱۰۹ همانگونه که می‌بینید مرحوم سید رضی مراد از مصیبت را مصیبت وفات رسول خدا صلی الله علیه وآله برداشت کرده است. اما مرحوم خویی در شرح می فرماید که تنها مصیبت وفات آن حضرت مراد نیست بلکه تمام ماجرایی که بعد از رسول خدا برای حضرت اتفاق افتاده مصیبت حساب می شود و از جمله آن قضیه هجوم و شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها است.
شرح نهج البلاغه خویی
التاسعة و الاربعون بعد أربعمائة من حکمه علیه السّلام
(۴۴۹) و قیل له علیه السّلام: لو غیّرت شیبک یا أمیر المؤمنین، فقال: الخضاب زینة و نحن قوم فی مصیبة. یرید وفاة رسول اللَّه صلّى اللَّه علیه و آله.
المعنى
الخضاب سنّة ورد التأکید بها فی الأخبار و خصوصا مع الحناء کما یستفاد من إطلاق هذه اللفظة و توصیفه بأنها زینة، و قال أبو تمام:
خضبت خدّها إلى لؤلؤ العقد دما أن رأت شواتى خضیبا.
و الشوات، جلدة الرأس فوصف لون الخضاب بالدّم و هو لون الخضاب بالحناء و مات النّبیّ صلّى اللَّه علیه و آله و عمر علیّ علیه السّلام یقارب ثلاثین سنة و یبعد منه الشّیب حینئذ، و الظاهر أنّ هذا الکلام قیل له فی أیّام حکومته، فجوا به بأنا فی مصیبة یبعد أن یفسّر بالمصیبة على رسول اللَّه صلّى اللَّه علیه و آله و لم یصرّح الشراح بمن فسّر المصیبة فی کلامه، و لکن عبارة المتن فی الشرح المعتزلی هکذا «و نحن قوم فی مصیبة برسول اللَّه».
فالظاهر أنّ المراد من المصیبة مطلقا أو مسندا إلیه صلّى اللَّه علیه و آله لیست مصیبة موته و فقدانه، بل المصیبة الّتی حلّت بشرعه الشریف من طغیان المغرضین و المفسدین فی السقیفة و فی بیعة عثمان و ما ترتّب علیهما من الاختلاف و الشقاق و النفاق الّذی جرّ إلى حرب الجمل و صفّین و سفک الدّماء العزیزة، و یقرب أن یکون هذا الکلام فی أواخر أیّام عمره و کان علیه السّلام ینتظر بشیبته الخضاب من دمه الطاهر الزّکى کما أخبره به رسول اللَّه صلّى اللَّه علیه و آله و ذکره مرارا لأصحابه.
منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة (الخوئی)، ج ۲۱ ، صفحهى ۵۴۰
موفق باشید گروه پاسخ به شبهات
| 
