بر اساس آیه ۳ سوره زمر آیا کار بت پرستان مثل کسانی است که به ائمه توسل می‌کنند؟
آیا بت پرستی از زیارت قبر فرد صالحی شروع شد که رویش یک مجسمه ساخته بودند؟
آیا ائمه راضی به توسل کردن ما به آنها هستند؟
با سلام دوست گرامی
این آیه «أَلَا لِلَّهِ الدِّینُ الخَْالِصُ وَ الَّذِینَ اتخََّذُواْ مِن دُونِهِ أَوْلِیَاءَ مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِیُقَرِّبُونَا إِلىَ اللَّهِ زُلْفَی...» در خصوص مشرکان بت پرست است که بت را برای تقرب به خدا پرستش می کردند
همچنانکه شیخ طوسی به این مطلب اشاره کرده و گوید::
(وَ الَّذِینَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِیاءَ ما نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِیُقَرِّبُونا إِلَى اللَّهِ زُلْفى) معناه الحکایة عما یقول الکافرون الذین یعبدون الأصنام فإنهم یقولون:
لیس نعبد هذه الأصنام إلا لیقربونا إلى اللَّه زلفى أی قربى
التبیان فی تفسیر القرآن، ج۹، ص ۵
آیه شریفه در حقیقت با ذکر «وما نعبدهم» بیان فرموده است که مشرکین بتها را پرستش و عبادت مى کردند. و شرک آنها به جهت عبادت کردن بتها بوده است ولى شیعیان هرگز غیر خدا را عبادت و پرستش نمى کنند، و براى امامان خویش هرگز سجده نمىکنند، روزه نمى گیرند، نذر نمى کنند و ...
شیعیان به ائمه خود توسل مى جویند اما اعتقاد به «الوهیت» و خدایى آنان ندارند و ایشان را شریک براى خدا قرار نمى دهند بلکه معتقدند که پیامبران و اولیا جملگى بندگان خدایند و همگى مخلوق اویند و هیچ عقیده ندارند که ایشان شایسته پرستش اند. اما مشرکان که اینگونه آیات یاد شده در مورد آنان فرود آمده است بُتها را شایسته «الوهیت» مى دانستند و آنها را همچون پروردگار مى داشتند، اگرچه اعتقاد داشتند که آنها خالق هیچ چیز نیستند. اما مؤمنان در مورد پیامبران و اولیاى خدا قائل به استحقاق و شایستگى عبادت و الوهیت نمى باشند و آنان را همچون خدای بزرگ نمى دارند، بلکه معتقدند که اینان بندگان خدا و دوستان او و کسانى مى باشد که خداوند آنان را برگزیده و گرامى داشته است و به برکت ایشان بندگانش را مىآمرزد و بر آنان رحمت مىآورد
مسئله کمک خواستن و واسطه قرار دادن ، انبیاء ، امامان و صالحان به پیشگاه خداوند ریشه قرآنی دارد چنانچه خداوند، در قرآن کریم می‌فرماید :یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آَمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسِیلَةَ .مائدة، آیه۳۵ ای کسانی که ایمان آورده‌اید ، از خدا بترسید و برای تقرب به او وسیله‌ای بجویید .
این آیه به تمامی مؤمنین دستور می‌دهد که به هر وسیله‌ای که سبب تقرب به خداوند می‌شود تمسک بجویند ؛ بنابراین تقرب به خداوند بدون وسیله و واسطه امکان ندارد
همچنین خداوند در آیه ۶۴ سوره نساء می‌فرماید :
وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جَاءُوکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَحِیمًا .و اگر آنان وقتى به خود ستم کرده بودند ، پیش تو مى آمدند و از خدا آمرزش مى خواستند و پیامبر [ نیز ] براى آنان طلب آمرزش مى کرد ، قطعاً خدا را توبه پذیرِ مهربان مى یافتند .
همانطور که مشاهده می شود رفتن به نزد رسول خدا برای طلب بخشایش در این آیه عام است ؛ هم شامل حیات ایشان و هم بعد از مرگ ظاهری می‌شود . این آیه نشان می‌دهد که باید برای طلب بخشش از خداوند، واسطه و وسیله آبروداری را پیدا کرد تا خداوند به خاطر او حاجات انسان را برآورده سازد .
شیطان نیز وقتی خداوند به او دستور دارد بر آدم سجده کند اما او گفت من فقط بر خدا سجده می کنم آیا می شود گفت او چون بر غیر خدا سجده نکرد مقربترین افراد به خداوند است؟!!!
در موارد فراوان در کتب شیعه درباره اینکه ائمه وسیله تقرب به خداوند هستند چنین امده است:
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ عَلِیِّ بْنِ النُّعْمَانِ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ کَانَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع یَقُولُ مَنْ قَالَ هَذَا الْقَوْلَ کَانَ مَعَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ إِذَا قَامَ قَبْلَ أَنْ یَسْتَفْتِحَ الصَّلَاةَ- اللَّهُمَّ إِنِّی أَتَوَجَّهُ إِلَیْکَ- بِمُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أُقَدِّمُهُمْ بَیْنَ یَدَیْ صَلَاتِی وَ أَتَقَرَّبُ بِهِمْ إِلَیْکَ فَاجْعَلْنِی بِهِمْ وَجِیهاً فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ مَنَنْتَ عَلَیَّ بِمَعْرِفَتِهِمْ فَاخْتِمْ لِی بِطَاعَتِهِمْ وَ مَعْرِفَتِهِمْ وَ وَلَایَتِهِمْ فَإِنَّهَا السَّعَادَةُ وَ اخْتِمْ لِی بِهَا فَ إِنَّکَ عَلى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ*
خدایا به وسیله محمّد و آل محمّد به سوى تو رو مى‌آورم و ایشان را جلو نمازم مقدّم مى‌دارم و به وسیله ایشان نزد تو تقرّب مى‌جویم، پس مرا به برکت ایشان در دنیا و آخرت آبرومند ساز، و از مقرّبان درگاهت قرار ده. معرفت ایشان را به من ارزانى داشتى پس کارم را به اطاعت و معرفت و ولایت ایشان به پایان رسان که همانا سعادت در آنهاست، و آن را خاتمه کارم قرار ده که تو بر هر چیز توانایى».
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا رَفَعَهُ قَالَ: تَقُولُ قَبْلَ دُخُولِکَ فِی الصَّلَاةِ- اللَّهُمَّ إِنِّی أُقَدِّمُ- مُحَمَّداً نَبِیَّکَ ص بَیْنَ یَدَیْ حَاجَتِی وَ أَتَوَجَّهُ بِهِ إِلَیْکَ فِی طَلِبَتِی فَاجْعَلْنِی بِهِمْ وَجِیهاً فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ اللَّهُمَّ اجْعَلْ صَلَاتِی بِهِمْ مُتَقَبَّلَةً وَ ذَنْبِی بِهِمْ مَغْفُوراً وَ دُعَائِی بِهِمْ مُسْتَجَاباً یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.
الکافی (ط - الإسلامیة) ؛ ج۲ ؛ ص۵۴۴
در این فرازها اگر دقت شود حتی امر شده است که قبل از نماز برای اینکه نمازمان مورد تقرب قرار بگیرد به ائمه که مصداق موحدان واقعی هستند، توسل کنید طبق روایت معتبر اهل سنت خود پیامبر (ص) به انبیاء گذشته متوسل شده است
رسول اکرم(صلى الله علیه وآله وسلم) هنگام دفن فاطمه بنت اسد فرمودند:
«إغفر لأمی فاطمة بنت أسد ووسع علیها مدخلها بحق نبیک والأنبیاء الذین من قبلی فإنک أرحم الراحمین».
رسول اکرم(صلى الله علیه وآله وسلم) هنگام دفن فاطمه بنت اسد مادر گرامى على (علیه السلام)، فرمود: خداوندا! مادرم فاطمه بنت اسد را مورد بخشش قرار ده! و جایگاه او را وسعت بخش، به حقّ پیامبرت و پیامبران قبل از من، چون تو مهربانترین مهربانانى.المعجم الکبیر ج ۲۴ ص ۳۵۱
هیثمی این روایت را نقل و در خصوص سند گوید: أخرجه الطبرانی فی الکبیر والأوسط کما فی مجمع الزوائد للهیثمی (۹ / ۲۵۷ - ط القدسی)، وقال: وفیه روح بن صلاح، وثقه ابن حبان والحاکم وفیه ضعف، وبقیة رجاله رجال الصحیح.
آیا می‌شود گفت کار پیامبر با توحید تضاد دارد؟!!
أبو أیّوب انصارى صحابه پیامبر به زیارت قبر پیامبرصلى الله علیه وآله وسلم آمد و اینگونه متوسل شدند:
«احمد بن حنبل» در مسندش از داود بن أبی صالح داستان گفتگوى مروان با أبو أیّوب انصارى را که براى زیارت آمده بود نقل مى کند، ومى نویسد:
أقبل مروان یوماً فوجد رجلا واضعاً وجهه على القبر، فقال: أتدری ما تصنع؟ فأقبل علیه، فإذا هو أبو أیّوب؟ فقال: نعم، جئت رسول اللّه(صلى الله علیه وآله وسلم)ولم آت الحجر، سمعت رسول اللّه(صلى الله علیه وآله وسلم)یقول: لا تبکوا على الدین إذا ولیه أهله، ولکن ابکوا علیه إذا ولیه غیر أهله
مروان حَکَم شخصى را دید که کنار قبر پیامبر نشسته و صورت خود را روى قبر قرار داده است، نزدیک رفت و گفت: آیا مى دانى چه کار مى کنى؟ وقتى که خوب دقّت کرد، دید أبو أیّوب انصارى است.
پاسخ داد: آرى مى فهمم چه کار مى کنم، آمده ام به زیارت رسول خدا، و من او را هرگز ترک نخواهم کرد، از آن حضرت شنیدم که مى فرمود:
«لا تبکوا على الدین إذا ولیه أهله، ولکن ابکوا علیه إذا ولیه غیر أهله».
مسند أحمد: ۵/۴۲۲، تاریخ مدینة دمشق: ۵۷/۲۴۹، المستدرک على الصحیحین: ۴/۵۱۵ ومجمع الزوائد: ۵/۲۴۵.
همچنین در خصوص توسّل بلال بن حارث به قبر پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم) آمده است که عمر با آن مخالف نکرد:
أصاب الناس قحط فی زمن عمر رضی اللّه عنه، فجاء رجل إلى قبر النبی صلى اللّه علیه وسلّم، فقال: یا رسول اللّه! هلک الناس، استسق لأمّتک، فأتاه رسول اللّه صلّى اللّه علیه وسلّم فی المنام، فقال: إئت عمر فاقرأه منّی السلام، وأخبره أنّهم مسقون، وقل له: علیک الکیس.
قال: فأتى الرجل عمر فأخبره، فبکى عمر رضی اللّه عنه، وقال: یا ربّ ما آلوا إلاّ ما عجزت عنه».
در زمان عمر بن خطاب قحطی آمد مردی آمد نزد قبر رسول خدا و گفت اى رسول خدا(صلى الله علیه وآله وسلم) امّتت نابود شدند، براى آنان از خدا باران طلب کن.رسول خدا(صلى الله علیه وآله وسلم) را در خواب دید، فرمود: به مردم بگو باران خواهد آمد
دلائل النبوّة للبیهقى: ۷/۴۷، باب ما جاء فى رؤیة النبى(صلى الله علیه وآله وسلم) فی المنام، المصنّف لابن أبی شیبة: ۷/۴۸۲، تاریخ دمشق: ۴۴/۳۴۶ و۵۶/۴۸۹، الاستیعاب: ۳/۱۱۴۹، تاریخ الإسلام: ۲۷۳، أحداث سنة ثلاث وعشرین،
تصحیح ابن حجر و ابن کثیر
والبدایة والنهایة: ۷/۱۰۵. فی واقعة سنة ثمانی عشرة، قائلا: «وهذا إسناد صحیح».
در راویات معتبر و فراوان نقل شده است که حتی خود اهل بیت نیز متوسل می شدند و آیا می شود گفت آنها کار غیر عبادی انجام می دادند
امام سجاد علیه السلام این چنین متوسل می شوند : فإنی بمحمد وعلی وأوصیائهما إلیک أتوسل ، وعلیک أتوکل ، ولک أسال ، یا مجیب المضطرین یا ملجأ الهاربین
الصحیفة السجادیة (ابطحی) - الإمام زین العابدین (ع) - ص ۲۰۵، بنابراین توسل یکی از چیزهایی است که دستور قرانی و روایی دارد و روایت امام صادق نیز نفی توسل نمی‌کند واصلا ربطی به توسل ندارد مگر شیعیان با توسل ائمه خود را عبادت می‌کنند که بگوییم شامل روایت امام صادق بشود؟!!! موفق باشید گروه پاسخ به شبهات
| 
