سلام علیکم و رحمت الله و برکاته.
آیا پیامبر ص و حضرت فاطمه س و امامان علیه السلام علم غیب داشتند؟؟؟
با سلام دوست گرامی ما معتقد هستیم که علم غیب نزد خداست و اگر اهل بیت علیهم السلام نیز دارای علم غیب هستند بخاطر این است که خدا داده است و الا کسی بطور استقلالی صاحب علم غیب نیست و ائمه نیز علم غیب استقلالی بدون عنایت خدا را قبول ندارند همچنانکه در قران آمده است
عالِمُ الْغَیبِ فَلا یظْهِرُ عَلى غَیبِهِ أَحَداً إِلاَّ مَنِ ارْتَضى مِنْ رَسُولٍ» در اینجا خدا علم غیب را به رسول خود نیزعطاء می‌کند
روایات فراوان نیز وجود دارد که ثابت می‌کنند ائمه وارث علم پیامبرند
امام رضا علیه السلام می‌فرماید:
قَالَ لَا فَإِنَّ الْغَیْبَ لَا یَعْلَمُهُ إِلَّا اللَّهُ تَعَالَى قَالَ ع أَ وَ لَیْسَ اللَّهُ یَقُولُ عالِمُ الْغَیْبِ فَلا یُظْهِرُ عَلى غَیْبِهِ أَحَداً إِلَّا مَنِ ارْتَضى مِنْ رَسُولٍ «فَرَسُولُ اللَّهِ عِنْدَ اللَّهِ مُرْتَضًى وَ نَحْنُ وَرَثَةُ ذَلِکَ الرَّسُولِ الَّذِی أَطْلَعَهُ اللَّهُ عَلَى مَا شَاءَ مِنْ غَیْبِهِ فَعَلِمْنَا مَا کَانَ وَ مَا یَکُونُ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ
ما وارث رسول هستیم که خدا او را بر هرچیز از غیبش که بخواهد آگاه کرد ما علم گذشته و آینده را تا قیامت میدانیم
مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، بحار الأنوارالجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (ط - بیروت) ج۴۹ص۷۵ دار إحیاء التراث العربی - بیروت، چاپ: دوم، ۱۴۰۳ ق.
همچنین از امام صادق علیه السلام نقل شده است
حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ أَبِی نَجْرَانَ عَنْ یُونُسَ بْنِ یَعْقُوبَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ الْمُغِیرَةِ عَنْ عَبْدِ الْأَعْلَى وَ عُبَیْدَةَ بْنِ بَشِیرٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع ابْتِدَاءً مِنْهُ وَ اللَّهِ إِنِّی لَأَعْلَمُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِی الْأَرْضِ وَ مَا فِی الْجَنَّةِ وَ مَا فِی النَّارِ وَ مَا کَانَ وَ مَا یَکُونُ إِلَى أَنْ تَقُومَ السَّاعَةُ ثُمَّ قَالَ أَعْلَمُهُ مِنْ کِتَابِ [اللَّهِ] أَنْظُرُ إِلَیْهِ هَکَذَا ثُمَّ بَسَطَ کَفَّیْهِ ثُمَّ قَالَ إِنَّ اللَّهَ یَقُولُ إِنَّا أَنْزَلْنَا إِلَیْکَ الْکِتَابَ فِیهِ تِبْیَانُ کُلِّ شَیْءٍ .صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات فی فضائل آل محمّد صلّى الله علیهم،، مکتبة آیة الله المرعشی النجفی - ایران ؛ قم، چاپ: دوم، ۱۴۰۴ ق ج۱ ؛ ص۱۲۷
اما نمونه از علم غیب حضرت علی علیه السلام را نیز که از آینده خبر داده‌اند ذکر می‌کنیم تا مشخص شود که حضرت دارای چنین علمی بودند
حضرت در نهج البلاغه، خطبه ۱۲۸درباره فتنه تاتار و لشکریانش و هجوم آنان به بلاد مسلمین فرمود: «و کانّى أراهم قوماً کان وجوههم المجان المطرقة، یلبسون السرق و الدیباج، یعتقبون الخیل العتاق، و یکون هناک استمرار قتل، حتّى یعیش المجروح على المقتول، و یکون المفلت أقلّ من المأسور»؛ «گویا آنان را مى بینم که چهره هایشان چون سپرهاى تو بر تو است. حریر و دیبا پوشند و اسب هاى برگزیده نگاه دارند. آن جا کشتار چنان سخت شود که خسته بر کشته راه رود و گریخته از اسیر کمتر باشد
همچنین در خطبه ۵۷ از تسلط معاویه بر عراق و مجبور کردن اهل آن بر سبّ او، چنین خبر می‌دهد:
«أما انّه سیظهر علیکم بعدى رجل رحب البلعوم، مندحق البطن، یأکل ما یجد، و یطلب ما لا یجد، فاقتلوه، ألا وإنّه سیأمرکم بسبّى و البرائة منّى أمّا السبّ فسبّونى، فإنّه لى زکاة و لکم النجاة، و أمّا البرائة فلاتتبرأوا منّى؛ فإنّى ولدت على الفطرة، و سبقت إلى الایمان و الهجرة»؛ «همانا پس از من مردى بر شما چیره شود که گلویى گشاده دارد و شکمى فراخ و برون افتاده. بخورد هرچه یابد و بجوید آنچه نیابد. او را بکشید. او شما را فرمان دهد تا مرا دشنام دهید و از من بیزارى جویید. اما دشنام؛ پس مرا دشنام دهید که براى من زکات است و براى شما نجات. امّا بیزارى؛ از من بیزارى مجویید که من بر فطرت مسلمانى زادم و در ایمان و هجرت از همه پیش افتادم.»
و نیزدر خطبه ۱۵۸درباره حکومت بنى امیه و زوال آن هنگام اوج فساد در روى زمین مى فرماید:
«أقسم ثمّ أقسم لتنخمنّها من بعدى کما تلفظ النخامة ثمّ لا تذوقها و لا تطعم بطعمها أبداً ما کرّ الجدیدان»؛ «سوگند مى خورم و سوگند مى خورم که فرزندان امیه پس از من این خلافت را رها سازند، چنان که خلط سینه را بیرون‌اندازند و از آن پس، چند شب و روز از پى هم آید مزه آن را نچشند...»
در کتب اهل سنت نیز در خصوص علم غیب حضرت علی (ع) روایات و نقلهای فراوانی ذکر شده است
عبد الرزاق صنعانى، استاد محمد بن اسماعیل بخارى با سند صحیح در تفسیر خود آورده است که:
عن معمر عن وهب بن عبد الله عن أبی الطفیل قال شهدت علیا وهو یخطب وهو یقول سلونی فوالله لا تسألونی عن شیء یکون إلى یوم القیامة إلا حدثتکم به وسلونی عن کتاب الله فوالله ما من آیة إلا وأنا أعلم بلیل نزلت أم بنهار أم فی سهل أم فی جبل.
از أبوطفیل نقل شده است که شاهد بودم که على علیه السلام خطبه مى‌خواند و مى‌فرمود: از من بپرسید، به خدا سوگند! از هر چه که تا روز قیامت به وجود مىآید و اتفاق مى‌افتد، سؤال نمىکنید؛ مگر این که تمام آن‌ها را پاسخ مىگویم. از کتاب خدا بپرسید؛ به خدا سوگند! هیچ آیهاى نازل نشده است؛ مگر اینکه از همه شما داناترم که شب نازل شده است یا روز، در صحرا نازل شده است یا در کوه.
تفسیر القرآن للصنعانی (متوفای ۲۱۱ هـ) - ج۳، ص۲۴۱
بنابراین ائمه دارای علم غیب هستند و آیات و روایات به این مطب اشاره دارد موفق باشید گروه پاسخ به شبهات
| 
