با سلام

دوست گرامی

اولا: شما وقتی در بحث علمی کم میاورید، چرا این قدر عصبانی می شی که حتی می گی، :اگر مردی ....

ثانیا: اگر قائل به علم غیب امام و وجوب استفاده از آن در همه جا هستید، شما یک روایت صحیح السند بیاورید؛ اما من عرض کردم که امام هر وقتی اراده کند، خداوند به او علم غیب می دهد در اصول کافی در این مورد روایت داریم، و عرض کردیم که شاید امام نخواسته است از زهری بودن انگور با خبر شود و هماننند یک فرد عادی در این قضیه برخورد نمایند.

ثالثا: هیچ یکی از علمای شیعه، علم غیب را ، علم ذاتی ائمه طاهرین علیهم السلام نمی دانند، یعنی ائمه علم غیب ذاتی و استقلالی ندارند، آنها هر چه دارند از خداوند دارند. و خدا هم هر چه را مصلحت بداند آنها را آگاه می کند.

در باره نظر سید مرتضی رحمة‌ الله علیه باید گفت:‌ که شما باید عبارات قبل و بعد را مطالعه کنید بعد نتیجه بگیرید.

عبارات قبل بیان می کند که حضرت نماینده خود حضرت مسلم را در کوفه فرستاد و با ایشان چندین هزار تن بیعت کردند و اعلام وفا داری کردند، و ایشان به امام این خبر را دادند. امام حسین علیه السلام بر حسب ظاهر به این نامه ترتیب اثر داد و همانند مردم عادی گمانش این بود که آنها ایشان را یاری خواهند کرد.

و از طرفی آن همه نامه مردم وسران اهل کوفه برای حضرت فرستاد بود همه ‌آنها برای امام تکلیف آورد بود لذا سید مرتضی می فرماید که همه آنها، رفتن برای امام را واجب ساخت و جهاد را برایش واجب کرد و گمان می کرد مردم ایشان را تنها نمی گذارد.

و امام علیه السلام از خداوند هم نخواست که استفسار کند،‌ خدایا اگر من بروم آنها با من خواهد بود یا نه؟ بلکه بر حسب ظاهر قیام برایش واجب شد و برای انجام وظیفه حرکت کرد.

بنابراین، ایشان منکر علم غیب ذاتی و استقلالی امام حسین است نه این که به کلی منکر علم غیب باشند.

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات

نظر شما: * نام: * پست الکترونیکی: * متن نظر : * کد امنیتی:

بازگشت