 |
درباره ما |  |
| کد سؤال: ۲۱۲۱۹ | قرآن و کتب آسمانی قرآن و کتب آسمانی »شیعه و ارتباط با قرآن | تعداد بازدید: ۶۱ |
با سلام دوست گرامی برای پاسخ این
سوال توجه به دو نکته ضروریست. نکته اول: قرآن کریم دارای
ظاهر و باطنی است. ظاهر قرآن همین کتاب موجودی است که در دست همگان است و هر کسی
آن را بخواند به میزان تفکر و تدبر در آن بهره مند می شود. این مورد مخصوص همگان
است. اما بطن قرآن
در دسترس هر کسی نیست. و تنها کسانی آن را می دانند که متصل به وحی الهی باشند و
یا از کسی که متصل به وحی است دریافته باشند. لذا این بطون برای همگان و عموم قابل
درک نیست. مثلا رد آیات متشابه به آیات محکم و ... مختص اهل بیت علیهم السلام است. نکته دوم: قرآن علاوه بر
تفسیر، تاویل هم دارد. اگر چه روایاتی از اهل بیت علیهم السلام در مورد آیات قرآن
آمده است ولی برخی روایات تفسیری و برخی تاویل آیه است. مثالی که شما در سوالاتان
بیان نمودید. در اولی تاویل، و در دومی تفسیر است. تاویل را امام معصوم می داند. تفسیر معنای
آیه را روشن می کند. اما در تاویل معصوم مراد حقیقی و مصداق آن را بیان می کند و
این دو منافاتی با هم ندارند. آنچه در مورد
تفسیر قرآن نهی شده تفسیر به رای است: رسول اکرم صلى الله علیه وآله فرمودند: مَنْ فَسَّرَ الْقُرْآنَ
بِرَاْیِهِ فَلْیَتَبَوَّا مقْعَدَهُ مِنَ النّار هرکس قرآن را به راى خویش تفسیرکند، براى خود
جایى در آتش دوزخ انتخاب کرده است هاشمى خویى،
میرزا حبیب الله (متوفای ۱۳۲۴ ق). منهاج البراعة
فی شرح نهج البلاغة ج ۶ ص ۱۸۱. ناشر: مکتبة الإسلامیة. مکان
چاپ: تهران اما بین تفسیر
به رای، تدبر در قرآن و استنباط شخصی تفاوت است که دانستن این فرق ها جواب سوال را
روشن می کند. اگر فقط ملاک ، روایات بود، چرا دستور به تدبر در آیات داده اند؟ اگر ملاک فقط
روایات بود چرا این همه تفسیر در طول تاریخ نوشته شده است؟ برای مشاهده
فرق بین تفسیر به رای، تدبر و استنباط شخصی به لینک ذیل مراجعه نمایید: http://www.islamquest.net/fa/archive/question/fa۹۴۷۳ موفق باشید
گروه پاسخ به
شبهات | ||