 |
درباره ما |  |
| کد سؤال: ۲۰۵۹۴ | ادیان و مذاهب »وهابیت »نقد کتب اهل سنت | تعداد بازدید: ۳۹ |
با سلام دوست گرامی اولا: در روایاتی که از عایشه در شأن نزول آیه تطهیر نقل شده، وی ادعا نکرده است که من هم از جمله اهلبیت هستم. در یکی از روایات عایشه به نقل اسحاق بن ابراهیم بن راهویه آمده است: ۱۲۷۱ أخبرنا یحیى بن آدم نا بن أبی زائدة عن أبیه عن مصعب بن شیبة عن صفیة بنت سیبة عن عائشة قالت خرج رسول الله صلى الله علیه وسلم ذات غداة وعلیه مرط مرحل من شعر أسود فدعا رسول الله صلى الله علیه وسلم حسنا فأدخله ثم دعا حسینا فأدخله ثم دعا فاطمة فأدخلها ثم دعا علیا فأدخله ثم قال إنما یرید الله لیذهب عنکم الرجس أهل البیت ویطهرکم تطهیرا. صفیّه دختر شیبه از عائشه نقل مىکند که گفت: صبحگاهى پیامبر صلی الله علیه وآله بیرون آمد در حالى که بر او جامه اى از موى سیاه بود، پس حسن بن على آمد او را وارد آن کرد سپس حسین آمد او را نیز وارد آن کرد سپس فاطمه آمد او را نیز وارد آن کرد سپس على آمد او را نیز وارد آن کرد، سپس آیه تطهیر را قرائت فرمود. مسند إسحاق بن راهویه، ج ۳، ص ۶۷۸، إسحاق بن إبراهیم بن مخلد بن راهویه الحنظلی الوفاة: ۲۳۸ ، دار النشر : مکتبة الإیمان - المدینة المنورة - ۱۴۱۲ - ۱۹۹۱ ، الطبعة : الأولى ، تحقیق : د. عبد الغفور بن عبد الحق البلوشی این روایت با همین سند به صورت ناقص تا جمله «من شعر اسود» در صحیح مسلم هم نقل شده ولی دست امانت دار مسلم نیشابوری بقیه را نیاورده است. صحیح مسلم ج ۳، ص ۱۶۴۹ ثانیا: در روایت دیگری که از عایشه نقل شده، وی تصریح می‌کند که من می خواستم وارد کساء شوم اما رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمود: دور شو، تو بر خیر هستی. متن روایت به نقل ابن کثیر این است: حدثنا أبی حدثنا سریج بن یونس أبو الحارث حدثنا محمد بن یزید عن العوام یعنی ابن حوشب رضی الله عنه عن ابن عم له قال دخلت مع أبی على عائشة رضی الله عنها فسألتها عن علی رضی الله عنه فقالت رضی الله عنه الله عنها تسألنی عن رجل کان من أحب الناس إلى رسول الله صلى الله علیه وسلم وکانت تحته ابنته وأحب الناس إلیه لقد رأیت رسول الله صلى الله علیه وسلم دعا علیا وفاطمة وحسنا وحسینا رضی الله عنهم فألقى علیهم ثوبا فقال اللهم هؤلاء أهل بیتی فأذهب عنهم الرجس وطهرهم تطهیرا. قالت فدنوت منهم فقلت یا رسول الله وأنا من أهل بیتک فقال صلى الله علیه وسلم تنحی فإنک على خیر. ابن حوشب از پسر عمویش نقل کرده که به همراه پدرم بر عایشه وارد شده و در باره علی پرسیدم. گفت: از محبوبترین مردم در نزد رسول خدا از من سئوال کردى که دامادش بود. رسول خدا را دیدم که على و فاطمه و حسن و حسین را دور هم جمع کرده بود و پوشش به روى آنان کشیده بود و سپس گفت: «بار پروردگارا اینان اهل بیت من و خاصه من هستند از آنها هرگونه رجس و پلیدى را زدوده و پاکیزه و کاملا طاهرشان بنما». من نزدیک شده و گفتم: اى رسول خدا! من از اهل تو نیستم؟ فرمود: دور شو از ما، تو به خیر هستى». تفسیر ابن کثیر، ج ۳، ص ۴۸۶، إسماعیل بن عمر بن کثیر الدمشقی أبو الفداء الوفاة: ۷۷۴ ، دار النشر : دار الفکر - بیروت - ۱۴۰۱ در روایت دیگر که باز هم از عوام بن حوشب از «جمیع تیمی» نقل شده که وی با مادرش نزد عایشه رفته ومادر در باره علی از عایشه سؤال کرد و در پایان روایت سخن عایشه این گونه آمده است که می‌گوید: قلت : یا رسول الله ألست من أهلک ؟ قال : إنک لعلى خیر . ولم یدخلنی معهم . من به رسول خدا عرض کردم آیا من از اهلت نیستم؟ فرمود: تو بر خیر هستی و مرا داخل در کساء نکرد. شواهد التنزیل - الحاکم الحسکانی، ج ۲ ص ۶۲ بنابراین، طبق این روایات، عایشه شأن نزول آیه تطهیر را نقل کرده ولی نگفته من هم جزء اهل بیت هستم؛ یعنی ادعایی در این باره نداشته است و در روایت دوم که می‌خواسته وارد کساء شود ولی رسول خدا او را نگذاشته؛ همانگونه که ام سلمه را نگذاشت وارد کساء شود. معنایش این است که آنها از جمله اهل بیت نبوده اند. ثالثا: روایت در صحیح دیگری آمده که عایشه صریحاً ادعا کرده هیچ آیه ای در حق ما خانواده ابو بکر نازل نشده، مگر آیه افک در باره عذر من. متن روایت به نقل بخاری این است: ۴۵۵۰ حدثنا مُوسَى بن إِسْمَاعِیلَ حدثنا أبو عَوَانَةَ عن أبی بِشْرٍ عن یُوسُفَ بن مَاهَکَ قال کان مَرْوَانُ على الْحِجَازِ اسْتَعْمَلَهُ مُعَاوِیَةُ فَخَطَبَ فَجَعَلَ یَذْکُرُ یَزِیدَ بن مُعَاوِیَةَ لِکَیْ یُبَایَعَ له بَعْدَ أبیه فقال له عبد الرحمن بن أبی بَکْرٍ شیئا فقال خُذُوهُ فَدَخَلَ بَیْتَ عَائِشَةَ فلم یَقْدِرُوا فقال مَرْوَانُ إِنَّ هذا الذی أَنْزَلَ الله فیه ) وَالَّذِی قال لِوَالِدَیْهِ أُفٍّ لَکُمَا أَتَعِدَانِنِی ( فقالت عَائِشَةُ من وَرَاءِ الْحِجَابِ ما أَنْزَلَ الله فِینَا شیئا من الْقُرْآنِ إلا أَنَّ اللَّهَ أَنْزَلَ عُذْرِی. یوسف بن ماهک می‌گوید: مروان که به دستور معاویه والی حجاز بود، خطبه خواند و از بیعت با یزید بن معاویه سخن به میان آورد، عبد الرحمن بن ابو بکر چیزی گفت. مروان دستور داد وی را بگیرند. او وارد خانه عایشه شد، مروان گفت: این همان کسی است که آیه «والذی قال لابویه اف ... » در باره اش نازل شده. عایشه از پشت پرده گفت: خداوند در باره ما چیزی از قرآن را نازل نکرده مگر آیه ای که درباره عذر من نازل شده است. صحیح البخاری ج ۴، ص ۱۸۲۷ اکنون طبق این روایت صحیح، عایشه به صراحت ادعا دارد که تنها یک آیه در باره من نازل شده و اگر آیه تطهیر در شأن او می‌بود، این سخن را نمی‌گفت و چه بسا به آن استناد می‌کرد. موفق باشید گروه پاسخ به شبهات مؤسسه تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) | ||