با سلام

دوست گرامی

۱. متن روایت مورد نظر در باره علم غیب امام این است:عدة من أصحابنا ، عن أحمد بن محمد بن عیسى ، عن معمر بن خلاد قال : سأل أبا الحسن علیه السلام رجل من أهل فارس فقال له : أتعلمون الغیب ؟ فقال : قال أبو جعفر علیه السلام : یبسط لنا العلم فنعلم ویقبض عنا فلا نعلم ، .. این روایت برای ما می‌فهماند که علم غیب ائمه علیهم السلام ذاتی و از خودشان نیست بلکه از جانب خداوند است، پس هر گاه خداوند بخواهد از این علم پرده بر می دارد و آنها را آگاه می سازد.

۲. عقیده شیعه هم همین است که ائمه با اذن خداوند می توانند از ما یکون و ماکان خبر داشته باشند؛ یعنی علم هرچه را خداوند بخواهد در خدمت ائمه علیهم السلام قرار می‌دهد.

لذا علامه مجلسی در باره علم ائمه علیهم السلام می‌نویسد:

الباب التاسع انهم لا یحجب عنهم شئ من أحوال شیعتهم وما تحتاج إلیه الأمة من جمیع العلوم ، وانهم یعلمون ما یصیبهم من البلایا ویصبرون علیها ولو دعو الله فی دفعها لأجیبوا ، وانهم یعلمون ما فی الضمائر وعلم المنایا والبلایا.

بحار الأنوار - العلامة المجلسی - ج ۱۰۸ ص ۳۶۳

و این که علماء فرموده اند که علم به ضمیر افراد جزء شرایط امامت نیست درست است مهم همان علم به احکام و دستورات الهی است که دارند و بقیه علوم را که خداوند بخواهد به آنها می دهد.

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات

نظر شما: * نام: * پست الکترونیکی: * متن نظر : * کد امنیتی:

بازگشت