با سلام
وهابیت با تکیه بر نهج البلاغه و این خطبه که در آن امیرالمومنین وجود شفیع را رد کرده است:
« و میان تو و خودش هیچ شفیعی قرار نداده»
شفاعت ائمه را رد میکنند میخواستم پاسخ این شبهه را بدانم
با سلام دوست گرامی متن زیر در نهج البلاغه وصیت نامه امیر مؤمنان علیه السلام به فرزندشان است:
"وَ اِعْلَمْ أَنَّ اَلَّذِی بِیَدِهِ خَزَائِنُ اَلسَّمَاوَاتِ وَ اَلْأَرْضِ قَدْ أَذِنَ لَکَ فِی اَلدُّعَاءِ وَ تَکَفَّلَ لَکَ بِالْإِجَابَةِ وَ أَمَرَکَ أَنْ تَسْأَلَهُ لِیُعْطِیَکَ وَ تَسْتَرْحِمَهُ لِیَرْحَمَکَ وَ (لَمْ یَجْعَلْ بَیْنَکَ وَ بَیْنَهُ مَنْ یَحْجُبُهُ عَنْهُ وَ لَمْ یُلْجِئْکَ إِلَى مَنْ یَشْفَعُ لَکَ إِلَیْهِ…" …و بدان ، که خداوندى که خزاین آسمانها و زمین به دست اوست ، تو را رخصت دعا داده و خود اجابت آن را بر عهده گرفته است و از تو خواسته که از او بخواهى تا عطایت کند و از او آمرزش طلبى تا بیامرزدت و میان تو و خود، هیچکس را حجاب قرار نداده و تو را به کسى وانگذاشت که در نزد او شفاعتت کند …
در این عبارت چند مطلب آمده است:
۱. تشویق حضرت به دعا کردن و این که خداوند دعای کسی که او را بخواند اجابت می کند به همین جهت خداوند دستور داده است که از او بخواهیم تا ما حاجت را بدهد.
۲. حضرت دفع این توهم را نموده که انسان فکر نکند، بین او و خداوند حجاب است از این جهت دست از دعا کردن بردارد.
۳. خداوند انسانها را مجبور نکرده است که حتما کسی را به عنوان شفیع در خانه خدا بیاورد.
تا این جا روشن شد که کلام امام همین است و بس.
اما در هر سه مطلب، نیامده است که اگر کسی خودش مستقیما به خدا رجوع نکرد، بلکه به شخصی همانند پیامبر و ائمه (علیهم السلام) متوسل شد، این کار جایز نباشد؛ پس در این جملات، هرگز توسل یا مسأله شفاعت نفی نشده است، تنها امام فرموده است که شما مجبور به این کار نیستید؛ اما اگر کسی را شفیع قرار دادی، آیا این کار درست است یانه؟ امام در رد آن سخنی بیان نکرده است.
نتیجه این که اگر خودت مستقیم نخواستی از خدا بخواهی، توسل و طلب شفاعت جایز است.
ثانیا: اگر انسان به این اعتقاد که پیامبر و ائمه (علیهم السلام) به اذن خداوند می توانند حاجات ما را بدهند، به آنها توسل نماید و از آنها درخواست نماید، هیچ اشکالی ندارد ، مثل این است که مستقیم از خدا خواسته ایم؛ چرا که آنان هرچه را به ما می دهند، از خدا می گیرند و از خودشان چیزی ندارند.
ثالثا: گاهی برای انسان واجب می‌شود که به پیامبر و ائمه علیهم السلام توسل نماید،مثل این که گناهی بزرگی انجام داده که در اثر آن منفور ترین چهره در نزد خداوند شده است؛در این صورت اگر مستقیما خودش هم به خدا مراجعه کند، به طور قطع خداوند او را نمی‌بخشد؛ چون گناهش بزرگ است؛ اما اگر واسطه‌ای را ببرد که آو در نزد خدا آبرومند است و درخواستش برو برگشت ندارد، توسل به آن وسیله واجب و لازم است.
موفق باشید
گروه پاسخ به شبهات
| 
